Parhari Anemo (Yayla Rüzgarı)

Εβράδυνεν, ε πουλί μ’,
ν’ ακουλεύω το κιντίν¹
Ντό είπα σε κι εποίκες
να βάλω σε ση νηγήν

Εσύ έσουν καλέσσα,
εμοίασες τον ήλιον
Άντρας σ’ έτον άσ̌κεμος,
εμοίασεν τον σ̌κύλον

Χ̂ακεί, απάν’ σο Κουράν²
έναν κρύον νερόπον
Τ’ εμόν η σεβνταλίτσα
άμον οξ̌ό φυτόπον

♫

Εξέβα απάν’ και σον παρχάρ’,
τραγωδώ και σ̌υρίζω
Η νισ̌αλού μ’ αν ’κ’ έν’ εκεί
κλώσκουμαι οπίσ’ γυρίζω

Απάν’ σον παρχάρ’ έλα,
την κεμεντζ̌έ έπαρ’ κι έλα
Να τραγωδώ ρωμαίικα,
εσύ άκ’σον και γέλα

Ας λέω σας τα κορτσόπα
και τίναν αγαπούνε
Ατείντς ντο παίζ’νε κεμεντζ̌έ
κι ατείντς ντο τραγωδούνε

Απάν’ σον παρχάρ’ έλα,
την κεμεντζ̌έ έπαρ’ κι έλα
Να τραγωδώ ρωμαίικα,
εσύ άκ’σον και γέλα

Η νισ̌αλού μ’ εμέντσε με,
«αν ’κ’ έρχεσαι -ν- αντρίζω»
[Κι] Άλλο καλλίον για τ’ εμέν,
εγώ πα γυναικίζω

Απάν’ σον παρχάρ’ έλα,
την κεμεντζ̌έ έπαρ’ κι έλα
Να τραγωδώ ρωμαίικα,
εσύ άκ’σον και γέλα

Το κορτσόπον ντο αγαπώ
ομοίασεν τον ήλιον
Για τ’ έμορφα τ’ ομματόπα τ’ς
ντ’ έφαγα εγώ το ξύλον

Απάν’ σον παρχάρ’ έλα,
την κεμεντζ̌έ έπαρ’ κι έλα
Να τραγωδώ ρωμαίικα,
εσύ άκ’σον και γέλα

Απάν’ σον παρχάρ’ έλα,
την κεμεντζ̌έ έπαρ’ κι έλα
Να τραγωδώ ρωμαίικα,
εσύ άκ’σον και γέλα