Ψέματα είπαν για τ’ εμάς

Αέτσ’ πολλά, τρυγόνα μου,
’κ’ έμευα ν’ αγαπώ σε
Έπρεπε, ψ̌η μ’, να χάνω σε
αρ’ για να αροθυμώ σε

Ψέματα είπαν για τ’ εμάς
τη κάκου ’δέν ’κ’ εγέντον
Εγάπ’ εμουν θα βζήεται
όντες θα χάται ο φέγγον

Τ’ εμέτερον και την εγάπ’
έχ’ ατο ζυασμένον
Με το ασήμ’, με το χρυσόν
σο ψ̌όπο μ’ φυλαττ’μένον

Ψέματα είπαν για τ’ εμάς
τη κάκου ’δέν ’κ’ εγέντον
Εγάπ’ εμουν θα βζήεται
όντες θα χάται ο φέγγον

Η εγάπ’ ντο έχω για τ’ εσέν
και για να μη τελείται
’κι θ’ αγαπώ σε άλλο, ψ̌η μ’,
ντ’ εγάπεσα κανείται

Ψέματα είπαν για τ’ εμάς
τη κάκου ’δέν ’κ’ εγέντον
Εγάπ’ εμουν θα βζήεται
όντες θα χάται ο φέγγον