Θεέ μ’, Εσύ βοήθα ’τεν

Βαρέα κείται σο κρεβάτ’
κι άλλο ’κι λέει να σ’κούται
Και οι γιατροί όλ’ λέγ’νε με
«η μάνα σ’ ’κι λαρούται»

Θεέ μ’, Εσύ βοήθα ’τεν,
τη μάνα μ’ να λαρούται
Μετ’ έναν ψ̌ην, παράδεισος
νέ χάται, νέ γομούται

Μάνα μ’, ο πόνος ι-σ’ τρανόν,
εκρέμασες την γούλα
Και ξαν ευχάς σ’ εμέναν δί’ς,
μάνα μ’, προσφυγοπούλα

Θεέ μ’, Εσύ βοήθα ’τεν,
τη μάνα μ’ να λαρούται
Μετ’ έναν ψ̌ην, παράδεισος
νέ χάται, νέ γομούται

Εσέν εδώκεν ο Θεόν,
μανίτσα μ’, άλλο νόμον
Με το σεφίλ το φέρσιμον
και τον γλυκύν τον λόγον

Θεέ μ’, Εσύ βοήθα ’τεν,
τη μάνα μ’ να λαρούται
Μετ’ έναν ψ̌ην, παράδεισος
νέ χάται, νέ γομούται