.
.
Μελίρις

Ν’ αηλί εμέν τον ξενιτέαν

Ν’ αηλί εμέν τον ξενιτέαν
fullscreen
Ν’ αηλί εμέν τον ξενιτέαν
ντο ζω πάντα σα μακρά
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!
Άτσ̌απα θα έρ’ται η ώρα
να έρχουμαι σ’ εσέν σουμά;
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!

Τα καλά τα χρόνι͜α πάγ’νε
Πόσα κι άλλο εγώ θα ζω;
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!
Κείμαι κα’ με τα μουράτι͜α,
με τον πόνον εγνεφώ
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!

Όντες είσαι, ψ̌η μ’, σα ξένα
κι άλλο αλήγορα γεράς
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!
Τρώει σε η αροθυμία
κι ο καημόν τη ξενιτείας
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!

Ανάθεμά σε, ξενιτείαν,
νέ ακούς και νέ πονείς!
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!
Την εγάπ’ με μαχ̌αιρέαν
κόφτ’ς και σα δύο χωρί͜εις
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!

Άσ̌κεμον η ξενιτεία
κι ίλιαμ όντες αγαπάς
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!
Το ποτήρ’ τη πικρασίας
πίντς ατο δύο φοράς
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!

Αχ! Τη ξενιτείας χρόνι͜α
ντό πολλά πάντα κρατούν!
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!
Και τα γράμματα, εμπάλι͜α
μόνον να παρηγορούν
Αχ! Ν’ αηλί... Αχ! Ν’ αηλί εμέν!
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αηλίαλίμονο ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
αλήγοραγρήγορα
αροθυμίανοσταλγία
άσ̌κεμονάσχημο, κακότροπο
άτσ̌απαάραγε, αναρωτιέμαι acaba/ʿacebā
γεράςγερνάς
εγάπ’αγάπη
εγνεφώξυπνώ
εμπάλι͜αμπαλώματα
έρ’ταιέρχεται
έρχουμαιέρχομαι
ίλιαμπροπαντώς, ιδιαίτερα, ειδικά illa/illā
κα’κάτω
κείμαικείτομαι, ξαπλώνω
κόφτ’ςκόβεις
κρατούνκρατάνε στο χέρι, βαστάνε, αντέχουν, συγκρατούν, διαρκούν
μακρά(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μαχ̌αιρέανμαχαιριά
μουράτι͜αεπιθυμίες, πόθοι murat/murād
ν’ αηλίαλίμονο μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νέούτε ne
ξενιτέανξενιτεμένο
όντεςόταν
πάγ’νεπηγαίνουν, έφυγαν, πάνε
πίντςπίνεις
πολλά(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σουμάκοντά
φοράςφορές
χωρί͜ειςχωρίζεις, ξεδιαλέγεις
ψ̌ηψυχή
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
αηλίαλίμονο ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
αλήγοραγρήγορα
αροθυμίανοσταλγία
άσ̌κεμονάσχημο, κακότροπο
άτσ̌απαάραγε, αναρωτιέμαι acaba/ʿacebā
γεράςγερνάς
εγάπ’αγάπη
εγνεφώξυπνώ
εμπάλι͜αμπαλώματα
έρ’ταιέρχεται
έρχουμαιέρχομαι
ίλιαμπροπαντώς, ιδιαίτερα, ειδικά illa/illā
κα’κάτω
κείμαικείτομαι, ξαπλώνω
κόφτ’ςκόβεις
κρατούνκρατάνε στο χέρι, βαστάνε, αντέχουν, συγκρατούν, διαρκούν
μακρά(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μαχ̌αιρέανμαχαιριά
μουράτι͜αεπιθυμίες, πόθοι murat/murād
ν’ αηλίαλίμονο μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νέούτε ne
ξενιτέανξενιτεμένο
όντεςόταν
πάγ’νεπηγαίνουν, έφυγαν, πάνε
πίντςπίνεις
πολλά(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σουμάκοντά
φοράςφορές
χωρί͜ειςχωρίζεις, ξεδιαλέγεις
ψ̌ηψυχή
Ν’ αηλί εμέν τον ξενιτέαν

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost