’Κ’ έτονε αγνόν

’Κ’ έτονε αγνόν¹, η εγάπ’ τ’ εσόν
’Κ’ έτονε αγνόν, ρίζα μ’, η εγάπ’ τ’ εσόν
Όρκοι και ομνέματα,
δάκρυ͜α και τσ̌ανέματα
Τ’ έμνοστα τα λόγια ντ’ είπες,
όλι͜α έσαν ψέματα

’Κ’ έτονε αγνόν, η εγάπ’ τ’ εσόν
’Κ’ έτονε αγνόν, ρίζα μ’, η εγάπ’ τ’ εσόν

’Κ’ έτονε αγνόν, η εγάπ’ τ’ εσόν
’Κ’ έτονε αγνόν, ρίζα μ’, η εγάπ’ τ’ εσόν
Έναν κι έναν μετ’ εσέν
εύρα κι εγώ την τσ̌αρέν
Ψεύτικα να αγαπώ σε
κι ας σο νου σ’ να μη δι͜αβαίν’

’Κ’ έτονε αγνόν, η εγάπ’ τ’ εσόν
’Κ’ έτονε αγνόν, ρίζα μ’, η εγάπ’ τ’ εσόν

’Κ’ έτονε αγνόν, η εγάπ’ τ’ εσόν
’Κ’ έτονε αγνόν, ρίζα μ’, η εγάπ’ τ’ εσόν
Θάμαν έτονε τρανόν,
η υπομονή -ν- τ’ εμόν
Την βραδήν επαρακάλ’να
ατσ̌ά, πότε θα μερών’;

’Κ’ έτονε αγνόν, η εγάπ’ τ’ εσόν
’Κ’ έτονε αγνόν, ρίζα μ’, η εγάπ’ τ’ εσόν

’Κ’ έτονε αγνόν, η εγάπ’ τ’ εσόν
’Κ’ έτονε αγνόν, ρίζα μ’, η εγάπ’ τ’ εσόν
Μετ’ εσέν, ρίζα μ’, να ζω
άλλο ξάι ’κ’ επορώ
Νέ να συγχωρώ σε θέλω,
φεύω κι αποχ̌αιρετώ

’Κ’ έτονε αγνόν, η εγάπ’ τ’ εσόν
’Κ’ έτονε αγνόν, ρίζα μ’, η εγάπ’ τ’ εσόν

’Κ’ έτονε αγνόν, η εγάπ’ τ’ εσόν
’Κ’ έτονε αγνόν, ρίζα μ’, η εγάπ’ τ’ εσόν