
Στιχουργοί: Γιώργος Αμαραντίδης
Συνθέτες: Γιώργος Αμαραντίδης
Ατσ̌ά θα γουρταρεύκουμαι και να γλυτώνω, αρνί μ’, αρ’ /και -ν- απ’ αούτα τα κακά ντ’ εγρίβωσαν απάν’ ι-μ’; «Ήμαρτα» είπα σον Θεόν, τσ̌ίξον με, Παναΐα! Τα τέρτι͜α και τα βάσανα όλιαν εδώκες μίαν! Όλια τα τέρτι͜α εδώκε με αούτος ο Θεός -ι! ’Κι θα ’πορώ να σύρ’ ατα ο καρίπ’ς μαναχός -ι! Ας σην τύχην, γιαβρόπο μου, φαίνετ’ έτον γραμμένον Όσο θα ζω απ’ ετώρα να έν’ η ψ̌η μ’ καμένον Η καρδι͜ά μ’ ετσ̌ουρούεψεν, εγέντον δύο αυλάκια Ας σ’ έναν τρέχ’νε τ’ αίματα, ας σ’ άλλο τα φαρμάκια
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αούτα | αυτά | ||
| αούτος | αυτός | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατα | αυτά | ||
| ατσ̌ά | άραγε | acep/ʿaceb | |
| γιαβρόπο | μωράκι, μικρούλι, παιδάκι | yavru + -όπον | |
| γουρταρεύκουμαι | γλυτώνω, διασώζομαι | kurtarmak | |
| εγέντον | έγινε | ||
| εγρίβωσαν | προσκολλήθηκαν, γαντζώθηκαν | αγριφώνω<agrafer<grappa | |
| εδώκε | έδωσε | ||
| εδώκες | έδωσες | ||
| έν’ | είναι | ||
| έτον | ήταν | ||
| ετσ̌ουρούεψεν | σάπισε, αποσυντέθηκε, φθάρθηκε | çürümek | |
| ετώρα | τώρα | ||
| ήμαρτα | ήμαρτον, δηλωτικό μετάνοιας, από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ρήματος ἁμαρτάνω (αμάρτησα), έκφ. έλα σα ήμαρτα=μετανόησε | ||
| καρίπ’ς | ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους | garip/ġarīb | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μαναχός | μοναχός, μόνος | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| όλια | όλα | ||
| Παναΐα | Παναγιά | ||
| ’πορώ | (επορώ) μπορώ | ||
| σύρ’ | σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει | ||
| τέρτι͜α | καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
| τρέχ’νε | τρέχουν | ||
| τσ̌ίξον | (προστ.) λυπήσου, συμπόνεσε | acımak | |
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αούτα | αυτά | ||
| αούτος | αυτός | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατα | αυτά | ||
| ατσ̌ά | άραγε | acep/ʿaceb | |
| γιαβρόπο | μωράκι, μικρούλι, παιδάκι | yavru + -όπον | |
| γουρταρεύκουμαι | γλυτώνω, διασώζομαι | kurtarmak | |
| εγέντον | έγινε | ||
| εγρίβωσαν | προσκολλήθηκαν, γαντζώθηκαν | αγριφώνω<agrafer<grappa | |
| εδώκε | έδωσε | ||
| εδώκες | έδωσες | ||
| έν’ | είναι | ||
| έτον | ήταν | ||
| ετσ̌ουρούεψεν | σάπισε, αποσυντέθηκε, φθάρθηκε | çürümek | |
| ετώρα | τώρα | ||
| ήμαρτα | ήμαρτον, δηλωτικό μετάνοιας, από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ρήματος ἁμαρτάνω (αμάρτησα), έκφ. έλα σα ήμαρτα=μετανόησε | ||
| καρίπ’ς | ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους | garip/ġarīb | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μαναχός | μοναχός, μόνος | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| όλια | όλα | ||
| Παναΐα | Παναγιά | ||
| ’πορώ | (επορώ) μπορώ | ||
| σύρ’ | σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει | ||
| τέρτι͜α | καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
| τρέχ’νε | τρέχουν | ||
| τσ̌ίξον | (προστ.) λυπήσου, συμπόνεσε | acımak | |
| ψ̌η | ψυχή |

