Ώρας-ώρας παρακαλώ

Όλ’ αγαπούν την άνοιξην
με τα πράσινα φύλλα
Εγώ αγαπώ το μοθοπώρ’
να φέρω τ’ αρνί μ’ μήλα

Μίαν σο «όχι» έ͜εις ’μέναν
και μίαν «ας τερούμε»
Ους να λες με -ν- εσύ το «ναι»,
αρνόπο μ’, θα γερούμε

Πίνω ρακίν, πίνω κρασίν
τεάμ’ να ανασπάλλω
Έρχ̌εσαι, εμπαίντς απέσ’ σο νου μ’
εσέν πώς να εβγάλω;

Ώρας - ώρας παρακαλώ
να παίρ’ ’μέναν ο Χάρον
Εγώ να αγαπώ ατεν
κι ατέ να θέλ’ τον άλλον!

Με το γελώ όλ’ εθαρρούν
χ̌αίρεται το καρδόπο μ’
Κανείς ’κι ’ξέρ’ αποπέσ’ ι-μ’
πώς καίεται το ψ̌όπο μ’