Ο πρωτομάστορας

Πού είσαι πρωτομάστορα;
Έφυες, μέρ’ επήες
Σο εργαστέρι σ’ έρθαμε
τη χαράς τα πουλόπα

Ένας κρατεί τη κεμεντσ̌έν
και άλλος γαβαλόπον
Κρού’νε ταούλια, παίζ’ ζουρνάς
και σείεται το σύμπαν

Ρωμιόπουλα σ’ ωμία τουν
σταυραετόν κρατούνε
κι ολόερα τ’ ένας λαός
θρηνεί τον τραγωδι͜άνον

Εφέκες μας ενθύμιον
έμορφα τραγωδίας
Ακριτοπαίδ’ πάντα θα ζεις
σην ψ̌ην και σα καρδίας

Τ’ Ακριτοπαίδ’ ’κ’ επέθανεν
θα ζει απέσ’ σα ψ̌ήα
Ο τραγωδι͜άνον τη χαράς
και των ξεριζωμένων