Όρκον

Τα δέντρα όλι͜α φύλλωσαν
και όλι͜α τσ̌ιτσ̌εκών’νε [γιαρ]
Κι έναν μήλον, κοντόμηλον
τα φίλα ’θε ερρούξαν [γιαρ]

Μήλον, γιατί μαραίνεσαι;
Γιατί ρούζ’νε τα φύλλα σ’; [γιαρ]
Τη ρίζα σ’ γιάμ’ ’κ’ επότ’σανε
κι απότιγον επέμ’νες; [γιαρ]

Κορτσόπον κι έναν παλληκάρ’
σην ρίζα μ’ εφιλέθαν [γιαρ]
κι όρκον εποίκαν κι όμνυσμαν
στεφάν’ χαράς να βάλ’νε [γιαρ]

Και τον όρκον ενέσπαλαν
και κιτρινούν τα φύλλα μ’ [γιαρ]
Εγέντανε επίορκοι
ξεραίνομαι και σβήνω [γιαρ]