.
.
Έτον έναν νυχτοπούλ’

Έτον έναν νυχτοπούλ’

Έτον έναν νυχτοπούλ’
fullscreen
Θα έρχουν χρόνα̤ και καιροί
και ο καθαείς θ’ αναστορεί,
έτον ένας τραγωδι͜άνος,
έτονε ένα αηδόν’
Έφυεν, άλλο ’κ’ εφάνθεν,
σο ταξίδ’ το υστερνόν
Τα πουλόπα ελωλώθαν,
’κι πετούν, ’κι κελαηδούν,
’κ’ είδανε τον τραγωδά̤νον,
λες ανθρώπ’ είν’ και πονούν
Τα κατσία λιβωμένα,
πόνος, δά̤κρα̤ και καημοί
κι ας σα χ̌είλα̤ που τρομάζ’νε
καμονή και στεναγμοί
Κι έναν μικρόν παιδόπον,
έναν λέει και έναν κλαίει,
ποντιοπούλ’, προσφυγοπούλ’
η γούλα σ’ κρεμαμένον
«Άλλο ’κ’ έκ’σα το νυχτοπούλ’
είμαι φαρμακωμένον»

♫

Έτον ένα νυχτοπούλ’
έτονε ένας γιοσμάς
μουστακλής κι αγάς
Έλεεν «όθεν κι αν είσαι
το καλόν θ’ ευτάς!

Όσα χρόνια κι αν δι͜αβαίν’νε
θα θυμούντανε
τον Παυλίδη και τα γούλας
θα γομούντανε

Έτον ένα νυχτοπούλ’
έτονε έναν αηδόν’
ο σταυραετόν
Ση φωλέαν ατ’ επέγ̆’νεν
ατός πριν μερών’

Όσα χρόνια κι αν δι͜αβαίν’νε
θα θυμούντανε
τον Παυλίδη και τα γούλας
θα γομούντανε

Έτον ένα νυχτοπούλ’
έτον έναν παλληκάρ’
άμον λεοντάρ’
Ετραγώδ’νεν σα μεϊτάνι͜α
κι όλ’ σ’ έναν ποδάρ’

Όσα χρόνια κι αν δι͜αβαίν’νε
θα θυμούντανε
τον Παυλίδη και τα γούλας
θα γομούντανε
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
αναστορείθυμάται, αναπολεί
ανθρώπ’άνθρωποι
ας σααπ’ τα ασό σα (από τα)
ατόςαυτός
γιοσμάςκομψός, λεβέντης νέος yosma
γομούντανεγεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν
γούλαλαιμός gula
γούλας(ον. πληθ.) λαιμοί, (γεν. εν.) λαιμού gula
δά̤κρα̤δάκρυα
δι͜αβαίν’νε(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν διαβαίνω
είν’(για πληθ.) είναι
έκ’σαάκουσα
έλεενέλεγε
ελωλώθανσάστισαν, θόλωσε το μυαλό τους
επέγ̆’νενπήγαινε
έρχουνέρχονται
έτονήταν
έτονεήταν
ετραγώδ’νεντραγουδούσε
ευτάςκάνεις, φτιάχνεις εὐθειάζω
εφάνθενφάνηκε, εμφανίστηκε
έφυενέφυγε
θυμούντανεθυμούνται
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
καθαείςκαθένας
καμονήκαημός
κατσίαπρόσωπο, μέτωπο
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κρεμαμένονκρεμασμένο/η
λεοντάρ’λιοντάρι
μεϊτάνι͜απλατείες, αλάνες meydan/meydān
μερών’μερώνει, ξημερώνει
νυχτοπούλ’νυχτοπούλι, μτφ. αυτός που ξενυχτάει
όθενόπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όλ’όλοι/α
όσαόσες φορές
παιδόπονπαιδάκι
ποδάρ’πόδι
πουλόπαπουλάκια
τραγωδά̤νοντραγουδιστής
τραγωδι͜άνοςτραγουδιστής
τρομάζ’νετρέμουν
υστερνόνκατοπινό, τελευταίο, στερνό
φωλέανφωλιά
χ̌είλα̤χείλια
χρόνα̤χρόνια
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
αναστορείθυμάται, αναπολεί
ανθρώπ’άνθρωποι
ας σααπ’ τα ασό σα (από τα)
ατόςαυτός
γιοσμάςκομψός, λεβέντης νέος yosma
γομούντανεγεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν
γούλαλαιμός gula
γούλας(ον. πληθ.) λαιμοί, (γεν. εν.) λαιμού gula
δά̤κρα̤δάκρυα
δι͜αβαίν’νε(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν διαβαίνω
είν’(για πληθ.) είναι
έκ’σαάκουσα
έλεενέλεγε
ελωλώθανσάστισαν, θόλωσε το μυαλό τους
επέγ̆’νενπήγαινε
έρχουνέρχονται
έτονήταν
έτονεήταν
ετραγώδ’νεντραγουδούσε
ευτάςκάνεις, φτιάχνεις εὐθειάζω
εφάνθενφάνηκε, εμφανίστηκε
έφυενέφυγε
θυμούντανεθυμούνται
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
καθαείςκαθένας
καμονήκαημός
κατσίαπρόσωπο, μέτωπο
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κρεμαμένονκρεμασμένο/η
λεοντάρ’λιοντάρι
μεϊτάνι͜απλατείες, αλάνες meydan/meydān
μερών’μερώνει, ξημερώνει
νυχτοπούλ’νυχτοπούλι, μτφ. αυτός που ξενυχτάει
όθενόπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όλ’όλοι/α
όσαόσες φορές
παιδόπονπαιδάκι
ποδάρ’πόδι
πουλόπαπουλάκια
τραγωδά̤νοντραγουδιστής
τραγωδι͜άνοςτραγουδιστής
τρομάζ’νετρέμουν
υστερνόνκατοπινό, τελευταίο, στερνό
φωλέανφωλιά
χ̌είλα̤χείλια
χρόνα̤χρόνια
Έτον έναν νυχτοπούλ’

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost