Κορτσόπον

Εσύ κορτσόπον τράνυνον
κι εγώ -ν- ας μεγαλύνω
Την ψ̌η μ’ σ’ εσόν τ’ εγκαλιόπον
εγώ θα παραδίω

Πού έσ’, αρνί μ’, κι έρθες αργώς,
μεσανυχτί’ σκοτίαν
Και τυρα̤ννί͜εις τη μάνα σου
κι όλεν την γειτονίαν

Το λαλόπο σ’ πολλά γλυκύν,
η καρδι͜ά σ’ άμον μέλι
Πουλόπο μ’, όντες τραγωδείς
χορεύ’νε οι αγγέλοι

Γουρπάν’ σην εμορφάδα σου,
γουρπάν’ σ’ εσά τ’ ομμάτι͜α
Ατά όντες τερούνε με
ευτάνε με κομμάτι͜α

Σα ραχ̌ι͜ά τρέχ’νε τα νερά
σ’ ομματόπα μ’ τα δάκρυ͜α
Τ’ εμόν ο πόνον, τρυγόνα μ’,
δι͜αβαίν’ τα θαλασσάκρι͜α

Πού έσ’, αρνί μ’, και ’κ’ είδα σε
κι εποίκες με γεσίρι;
Σην αύλι͜α σ’ ξημερώνω εγώ
για τ’ εσόν το χατίρι

Περ’μένω σε, περ’μένω σε,
ας σο πολλά εχολι͜άστα
Ατώρα, ξαν, πουλόπο μου,
μετ’ εσέν εβραδι͜άστα