Ο Πόντον ’κ’ έν’ το σήμερον

Αρνόπο μ’, τέρεν να μη χάντς
τ’ εσόν την αλυσίδαν
Τα ρίζας τέρεν μη ανασπάλτς
σο ξένον την πατρίδαν

Ο Πόντον ’κ’ έν’ τ’ οσήμερον,
ο Πόντον ’κ’ έν’ το θάμαν
Έν’ το αρχαίο κείμενον
τη Διγενή η μάνα

Τέρεν τη λύραν ντο κρατείς
ντο παί͜εις με την καρδία σ’
Και το τραγούδ’ ντο τραγουδείς,
Ματσούκα, σα παιδία σ’

Ο Πόντον ’κ’ έν’ τ’ οσήμερον,
ο Πόντον ’κ’ έν’ το θάμαν
Έν’ το αρχαίο κείμενον
τη Διγενή η μάνα

Το παρελθόν και το παρόν
να έχ’νε και το μέλλον
Χωρίς ατά με τον καιρόν
θα είσαι ο χαμένον

Ο Πόντον ’κ’ έν’ τ’ οσήμερον,
ο Πόντον ’κ’ έν’ το θάμαν
Έν’ το αρχαίο κείμενον
τη Διγενή η μάνα