Στιχουργοί: Θεόφιλος Δημητριάδης
Συνθέτες: Χρήστος Ιωαννίδης
Το ταπιάτ’ ι-μ’ άπιστον, τ’ ινι͜άτι μ’ κι άλλο χ̌είρ’ έν’ Πουλί μ’, οπίσ’ μη κλώσ̌κεσαι, ντο έσυρες κανείται Κάποθεν έστεκες, πουλί μ’, κι ετέρ’νες πονεμένα Μίαν ’κ’ έκ’σες λόγον γλυκύν γιαβρόπο μ’, απ’ εμέναν ’Κ’ εγροίκανα ντο έλεες «Θάψον με ζωντανέσσα! Ζατίμ αποθαμέντσα ζω κι αρ’ άμον ορφανέσσα» Δέβα κι οπίσ’ ξάι μη τερείς, το κρίμαν έν’ τ’ εμόν -ι Εσύ κουρτάρεψον τη ψ̌η σ’ κι άφ’ς εμέν μαναχόν -ι
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αποθαμέντσα | πεθαμένη, νεκρή | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| γιαβρόπο | μωράκι, μικρούλι, παιδάκι | yavru + -όπον | |
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| δέβα | (προστ.) πήγαινε | ||
| εγροίκανα | καταλάβαινα | ||
| έκ’σες | άκουσες | ||
| έλεες | έλεγες | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| έσυρες | έσυρες, τράβηξες, έριξες | ||
| ετέρ’νες | κοιτούσες | ||
| ζατίμ | εξάλλου | zaten/ẕāten | |
| ζωντανέσσα | ζωντανή | ||
| θάψον | (προστ.) θάψε | ||
| ινι͜άτι | γινάτι, πείσμα | inat/ʿinād | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κανείται | είναι αρκετό, επαρκεί για κτ | ἱκανόω | |
| κάποθεν | από κάπου | ||
| κλώσ̌κεσαι | γυρίζεις, επιστρέφεις | ||
| κουρτάρεψον | γλύτωσε από, σώσε, διάσωσε | kurtarmak | |
| μαναχόν | (έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| ορφανέσσα | ορφανή | ||
| ταπιάτ’ | συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου | tabiat/ṭabīʿat | |
| τερείς | κοιτάς | ||
| χ̌είρ’ | χειρότερα | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αποθαμέντσα | πεθαμένη, νεκρή | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| γιαβρόπο | μωράκι, μικρούλι, παιδάκι | yavru + -όπον | |
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| δέβα | (προστ.) πήγαινε | ||
| εγροίκανα | καταλάβαινα | ||
| έκ’σες | άκουσες | ||
| έλεες | έλεγες | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| έσυρες | έσυρες, τράβηξες, έριξες | ||
| ετέρ’νες | κοιτούσες | ||
| ζατίμ | εξάλλου | zaten/ẕāten | |
| ζωντανέσσα | ζωντανή | ||
| θάψον | (προστ.) θάψε | ||
| ινι͜άτι | γινάτι, πείσμα | inat/ʿinād | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κανείται | είναι αρκετό, επαρκεί για κτ | ἱκανόω | |
| κάποθεν | από κάπου | ||
| κλώσ̌κεσαι | γυρίζεις, επιστρέφεις | ||
| κουρτάρεψον | γλύτωσε από, σώσε, διάσωσε | kurtarmak | |
| μαναχόν | (έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| ορφανέσσα | ορφανή | ||
| ταπιάτ’ | συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου | tabiat/ṭabīʿat | |
| τερείς | κοιτάς | ||
| χ̌είρ’ | χειρότερα | ||
| ψ̌η | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 