Νε ρίζα μ’ και στερέα μ’

Με το μέλ’, με το βούτορον,
κόρ’, είσαι ζυμωμέντσα
Με τη Χριστού τα δάχτυλα
είσαι ζωγραφισμέντσα

Νε ρίζα μ’, νε στερέα μ’,
για κλώστ’ σ’ εμέν μερέαν
Ας ελέπω τον πρόσωπο σ’,
σο μάγ’λο σ’ την ελαίαν

Να ζει ο κύρ’ π’ εποίν’νε σε,
η μάνα π’ εζωγράφ’σεν
(Κι) Όλια τα κάλλη τη Θεού
σον πρόσωπο σ’ εχάρτσεν

Νε ρίζα μ’, νε στερέα μ’,
για κλώστ’ σ’ εμέν μερέαν
Ας ελέπω τον πρόσωπο σ’,
σο μάγ’λο σ’ την ελαίαν

Με το μαντίλ’ ντ’ εχάρτσα σε
σ̌κέπασον τα μαλλία σ’
Ο ήλιον κρούει σον πρόσωπο σ’,
χαλάν’ την εμορφία σ’

Νε ρίζα μ’, νε στερέα μ’,
για κλώστ’ σ’ εμέν μερέαν
Ας ελέπω τον πρόσωπο σ’,
σο μάγ’λο σ’ την ελαίαν