Αν έν’ τα δάκρυ͜α γιατρικόν

Εποίκες με κι ενέσπαλα
γέλος και τραγωδίας
Κρίμα σ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ έμορφα,
λιθάρ’ έν’ η καρδία σ’

Αν έν’ τα δάκρυ͜α γιατρικόν,
ας κλαίω και λαρούμαι
Όσο κι αν ετυρά̤νντσες με,
εσέν ’κι καταρούμαι

Αν έν’ τα δάκρυ͜α γιατρικόν
γιατί ’κι γιαραεύ’νε;
Τ’ εμά κρενία εέντανε,
κάθαν ημέραν τρέχ’νε