Μάνα, γιατί εποίν’νες με;

Μάνα, γιατί εποίν’νες με
[μανίτσα, εποίν’νες με]
[και -ν-/ωχ!] αΐκον πονεμένον
Όλι͜α τα καρδι͜άς χ̌αίρουνταν
[μανίτσα μ’, χ̌αίρουνταν]
[και/ωχ!] τ’ εμόν πάντα κλαμένον

Για δώστε με -ν- έναν μαχ̌αίρ’
[πουλί μ’, έναν μαχ̌αίρ’]
[και -ν-/ωχ!] ας έν’ κι ακονεμένον
να κρού’ ατο σο καρδόπο μ’
[πουλί μ’, σο καρδόπο μ’]
[και/ωχ!] το παραπονεμένον

Η καρδία μ’ έν’ γεραλίν
[πουλόπο μ’, γεραλίν]
[και -ν-/ωχ! -ν-] αν κλαίω θα ματούται
Άμον τη λάμπας το γυαλίν
[πουλί μ’, το γυαλίν]
[και -ν-/ωχ! -ν-] απάν’ να κρού’ς, τσακούται