Έπαρ’ με, κόρη, έπαρ’ με

Έπαρ’ με, κόρη, έπαρ’ με,
μ’ εθαρρείς είμαι γέρος!
Σην χαμαιλέτεν έλεθα,
είμαι αλευρωμένος
Μ’ εθαρρείς είμαι γέρος,
είμαι αλευρωμένος

Δύο κορτσόπα λούσκουνταν
ση ποταμί’ την μέσεν
Από μακρά πα εγροίκ’σα το
εγάπη μ’ εκειαπέσ’ έν’
Ση ποταμί’ την μέσεν,
εγάπη μ’ εκειαπέσ’ έν’

Γουρπάν’ εγώ να ’ίνουμαι
σ’ αΐκα μαύρα μάτι͜α
Σ’ ατά τιδέν ’κι ταγιανίζ’,
όλια ’ίν’νταν κομμάτι͜α
Σ’ αΐκα μαύρα μάτι͜α,
όλια ’ίν’νταν κομμάτι͜α

Πουλί μ’, απόψ’ θα έρχουμαι
οξ̌ωκά ας σο δρανί σ’ -ι
Ισούλια έλα -ν- ευρήα¹ με,
χαπέρ’ μη παίρ’ κανείς -ι
Οξ̌ωκά ας σο δρανί σ’ -ι,
χαπέρ’ μη παίρ’ κανείς -ι