Ο Πόντον σο ποδάρ’

Ο Πόντον όλιον σο ποδάρ’
τ’ οσπίτι͜α ευκαιρώθαν
Για να γλυτών’νε ας σοι Τούρκ’ς
τα στράτας εγομώθαν

Άλλ’ έφυαν απέσ’ σ’ ορμάν’
κι άλλ’ απέσ’ σα ραχ̌ία
Τ’ ανήμπορους και τα μωρά
εκουβάλ’ναν σ’ ωμία

Εγοβαλαύαν κι έσπαζαν
τ’ ανθρώπ’ς άμον αρνία
Κι άμον τα δάκρυ͜α -ν- έσταζαν
γομάτα σα σπαθία

Τα στράτας ούλιον αίματα
τ’ ορμάνι͜α και τ’ ορμία
Εγόμωθαν αγορίων
κιφάλι͜α και κορμία

Οι Τούρκ’ εσπάζανε τ’ αγούρτς
κορτσόπα και νυφάδες
’Τοπλάευαν κι επαίρ’νανε
κι επέγ̆’ναν σοι αγάδες

Τοι μωρίων το κλάψιμον,
το βάρκιγμαν τη μάνας
Σα ψ̌ήα μουν εφέκανε
αλάρωτα γεράδες