Άψιμον το παράπονο μ’

Ποίος θα κάθεται -ν- απόψ’
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και/άι!] ν’ ακούει ατά ντο λέω;
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Να βάι/Ν’ αηλί εμέν!
[Και] Πώς ’κι τσ̌οκεύ’ς, ψηλόν ραχ̌ίν
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και/άι!] μανάχος όντες κλαίω;
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Ν’ αηλί/Να βάι εμέν!


Η ζωή φεύ’ αλήγορα
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και -ν-/όι!] άμον αέρας χάται
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Τσ̌ιτσ̌εκλίν αρνί μ’/Σεβταλίν πουλί μ’
[Και -ν-] Άψιμον το παράπονο μ’
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[όι!/άι]! τον ήλιο ’κι φοάται
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Σεβταλίν πουλί μ’/Τσ̌ιτσ̌εκλίν αρνί μ’


Σα χ̌έρι͜α σ’ έ͜εις με, θάνατε,
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και/άι!] γιλεύω και να φεύγω
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Να βάι εμέν/Ωχ! Ν’ αηλί εμέν!
[Και -ν-] Ολόερα όπου τερώ
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και -ν-] εσέν πάντα τσ̌ατεύω
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Ν’ αηλί/Να βάι εμέν!

[Και -ν-] Αν θ’ απομένω μαναχός
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και] πάντα μαναχός έμ’νε
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Να βάι/Ν’ αηλί εμέν!
[Και] Σ’ εσέν ατώρα, ουρανέ μ’,
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και/άι!] θα λέω ντο επέμ’νεν
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Να βάι εμέν!