Σ’ Αλισοφί ετράνυνα

Σ’ Αλισοφί -ν- ετράνυνα
ση μαχαλάς τα στράτας
Η μέρα ’κι κυλίεται
αν ’κ’ ελέπω τ’ ομμάτι͜α σ’

Άν’ δι͜αβαίνω, κα’ δι͜αβαίνω,
το δρανί σ’ απιδι͜αβαίνω
Λύουμαι για το χατίρι σ’,
εσύ λέ͜εις, ωρι͜άει σε ο κύρη σ’

Την νύχταν όντες τραγωδώ
και -ν- ακούς το λαλόπο μ’
Νούντσον ολίγον τ’ άψιμον
ντο καίει απέσ’ σο ψ̌όπο μ’

Άν’ δι͜αβαίνω, κα’ δι͜αβαίνω,
το δρανί σ’ απιδι͜αβαίνω
Λύουμαι για το χατίρι σ’,
εσύ λέ͜εις, ωρι͜άει σε ο κύρη σ’

Την καρδία μ’ εχάρτσα σε,
ήντι͜αν θέλτς όρκον παίρω
Όλια τα ποταμόνερα
για τ’ εσέν οπίσ’ φέρω

Άν’ δι͜αβαίνω, κα’ δι͜αβαίνω,
το δρανί σ’ απιδι͜αβαίνω
Λύουμαι για το χατίρι σ’,
εσύ λέ͜εις, ωρι͜άει σε ο κύρη σ’