Αρνί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ μαύρα είν’

Αρνί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ μαύρα είν’,
αγάπ’ απέσ’ γραμμένον
Άνοιξον ας ελέπ’ ατα,
το ψ̌όπο μ’ έν’ καμένον

Τ’ ομμάτι͜α σ’, τ’ ομματόφρυδα σ’,
πουλί μ’, ζωγραφισμένα -ν
Φαρμάκωσον τη σ̌κύλ’ τον υιόν,
άφ’ς κι έλα μετ’ εμένα -ν

Ανάθεμα κι ανάθεμα,
αούτα τα σεβντάδες
Τ’ εμόν το βίον έφαγαν
τη χώρας οι χ̌ι͜οράδες

Το σόι μ’ όλον έτονε
ποπάδες, δεσποτάδες
Εγώ τίναν ομοίασα
κι αγαπώ τοι χ̌ι͜οράδες;