Η μάνα

Η μάναν όνταν αποθάν’
και παίρ’ν’ ατεν και πάγ’νε [γιαρ]
Όλια τ’ έμορφα -ν- τη κοσμί’
έναν παράν ’κ’ ευτάγ’νε [γιαρ]

Η μάνα -ν- όνταν αποθάν’
ο ήλιον πα τελείται [γιαρ]
Ποισέστεν ας έν’ ελαφρύν
το χώμαν ντο θα κείται [γιαρ]

Τα άστρα -ν- όλια χάν’ντανε
όνταν χάται κι εκείνε [γιαρ]
Τα χ̌έρι͜α ντο θα σ’κών’ ατεν
πολλά λαφρέα ας είναι [γιαρ]

Η μάνα -ν- όνταν αποθάν’
προτού να φεύ’ ακόμαν, [γιαρ]
ατός ατέναν που θα θάφτ’
ας κοσ̌κινίζ’ το χώμαν [γιαρ]