Εγώ τ’ αρνόπο μ’ είπα ’το

Εγώ τ’ αρνόπο μ’ είπα ’το
«πάω ση χαμονήν»
Ατό εκλώστεν κι είπε με
«ν’ αηλί την ορφανήν»

Σην ξενιτειάν αχπάσκουμαι,
λέει με τ’ αρνί μ’ «έν’ νύχτα»
Τα δάκρυ͜α ’θ’ εκυλίουσαν
κι εγώ επέρα ενίφτα

Λέγ’νε με, μάνα, λέγ’νε με,
λέγ’νε με «παλαλόν -ι»
Δείκ’νε με το ποτάμ’ στράταν,
την θάλασσαν αλώνι