Ύπνον ’κ’ έχω σο κρεβάτ’

Έπαρ’ με σουμά σ’, πουλί μ’,
είσαι το στουλάρι μ’
Είσαι εσύ τ’ εμόν η ψ̌η,
είσαι το τσ̌ικάρι μ’

Έπαρ’ με σουμά σ’, πουλί μ’,
να τρώγω το ψ̌όπο σ’
Κανέναν εσύ μη ακούς,
άκ’σον το καρδόπο σ’

Σ’ όρωμα μ’ ελέπω σε
κι ας σον ύπνον σ’κούμαι
Έπαρ’ με σουμά σ’, πουλί μ’,
να μη παλαλούμαι

Ύπνον ’κ’ έχω σο κρεβάτ’,
για τ’ εσέν νουνίζω
Το καρδόπο σ’ μαναχόν,
εγώ πώς θα χτίζω;

Έπαρ’ με σουμά σ’, πουλί μ’,
απέσ’ σην εγκάλι͜α σ’
Τρώω εγώ τα μηλόπα σ’
τ’ έμορφα τα κάλλια σ’/
και τα πορτοκάλια σ’