Στιχουργοί: Γιωργούλης Λαφαζανίδης
Συνθέτες: Μιχάλης Καλιοντζίδης
Εκάψες με άμον ντο καίεις τα ξύλα σο χωνόν-ι Πας̌ κι είμαι τ’ εσόν το γεσίρ’, του κυρού σ’ τ’ ορφανόν -ι; Αηλί εμέν τον μουατσ̌ίρ’, ν’ αηλί εμέν τον ξένον! Εβράδυνεν ο βραδιανόν, πού θα μένω ’κι ξέρω! Ανάθεμα την τυχή μου, ανάθεμα τ’ ιχπάρι μ’! Γραμμένον έτον σο κατσί μ’ να έρ’τον σο κιφάλι μ’!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| γεσίρ’ | κυριολ. αιχμάλωτος μτφ. ταλαίπωρος, αυτός που έχει υποστεί κακουχίες | esir | |
| εβράδυνεν | βράδιασε | ||
| έρ’τον | ερχόταν | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| έτον | ήταν | ||
| ιχπάρι | τύχη | ikbal/iḳbāl με παραφθορά του λ σε ρ | |
| κατσί | πρόσωπο, μέτωπο | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κιφάλι | κεφάλι | ||
| κυρού | πατέρα | ||
| μουατσ̌ίρ’ | (αιτ. εν.) πρόσφυγα, μετανάστη, (πληθ.) πρόσφυγες, μετανάστες | muhacir/muhācir | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| πας̌ | μήπως, μπας και, είναι δυνατόν, μην τύχει (και) | μήν πᾶς | |
| χωνόν | εστία, χωνευτήρι | χῶνος < χόανος |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| γεσίρ’ | κυριολ. αιχμάλωτος μτφ. ταλαίπωρος, αυτός που έχει υποστεί κακουχίες | esir | |
| εβράδυνεν | βράδιασε | ||
| έρ’τον | ερχόταν | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| έτον | ήταν | ||
| ιχπάρι | τύχη | ikbal/iḳbāl με παραφθορά του λ σε ρ | |
| κατσί | πρόσωπο, μέτωπο | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κιφάλι | κεφάλι | ||
| κυρού | πατέρα | ||
| μουατσ̌ίρ’ | (αιτ. εν.) πρόσφυγα, μετανάστη, (πληθ.) πρόσφυγες, μετανάστες | muhacir/muhācir | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| πας̌ | μήπως, μπας και, είναι δυνατόν, μην τύχει (και) | μήν πᾶς | |
| χωνόν | εστία, χωνευτήρι | χῶνος < χόανος |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 