Ήλε μ’, ας σην ανατολή σ’/Δύο πουλόπα κελαηδούν

Ήλε μ’, ας σην ανατολή σ’
φέρο με το πουλόπο μ’
Μη λες με τεάμ’ ’κ’ επορείς
και καίω το καρδόπο μ’

Ένας, ο ήλεν βασιλεύ’
άλλος μερών’ κι έχ̌’ κι έρ’ται
Όλ’ έρχουνταν ας σα μακρά
τ’ εμόν τ’ αρνόπον ’κ’ έρ’ται

Ήλε μ’, σ’ εμέν απάν’ μη παίρτς,
εγώ είμαι αποθαμένος
Ας σην εγάπην έρημος
κι ας ση σεβτάν καμένος

♫

[Και] Δύο πουλόπα κελαηδούν,
αρνί μ’, σο παραθύρι σ’
[Και -ν-] Ατά έρθανε απ’ εμέν,
πουλί μ’, για το χατίρι σ’

[Και] Πετώ, πετώ και ’κ’ επορώ
πουθέν για να κονεύω
[Και] Νύχταν ημέρα, πουλόπο μ’,
εσέναν αραεύω

[Και -ν-] Έρθανε για να φέρ’νε σε
τ’ εμά τα χ̌αιρετίας
[Και] ’Κι πρέπ’ να τυρα̤ννίεσαι,
να χ̌αίρεται η καρδία σ’

[Και] Πετώ, πετώ και ’κ’ επορώ
πουθέν για να κονεύω
[Και] Νύχταν ημέρα, πουλόπο μ’,
εσέναν αραεύω

[Και] Να έμ’ πουλίν κι επέτανα
κι ερχούμ’ σο παραθύρι σ’
[Και -ν-] Εδίν’νες με και -ν- έπινα
νερόν ας σο ποτήρι σ’

[Και] Πετώ, πετώ και ’κ’ επορώ
πουθέν για να κονεύω
[Και] Νύχταν ημέρα, πουλόπο μ’,
εσέναν αραεύω