Η κάλη μ’ δεκαεφτά χρονών

Η κάλη μ’ δεκαεφτά χρονών
[μικρόν αρνί μ’]
κι εγώ πα είκοσ’ τρία
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ]
Εσέγκε με και ση σεβντάν
[μικρόν αρνί μ’]
τερεί με κρύα-κρύα
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ]

Κορτσόπον δεκαεφτά χρονών,
[μικρόν αρνί μ’]
ση στράταν απαντώ σε
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ]
Να ’ίνεσαι τραντάφυλλον
[μικρόν αρνί μ’]
σο χ̌έρι μ’ να κρατώ σε
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ]

Κορτσόπον, είσαι έμορφον
[μικρόν αρνί μ’]
νασάν που θ’ απαντά σε!
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ]
Νασάν π’ ευρήκ’ σε μαναχόν,
[μικρόν αρνί μ’]
φιλεί, φιλεί, χορτά͜ει σε
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ]