Κόρ’ η καρδία σ’ σίδερον

Κόρ’, η καρδία σ’ σίδερον
εμέναν ’κι λυπάσαι
Εμέν εστάλτσες σ’ άψιμον
(κι) ερρούξες και κοιμάσαι

Ούι, ν’ αηλί εμέν, ν’ αηλί
το καρδόπο μ’ πώς πονεί!
Πονεί και πολλά βρουλίζ’
ση σεβντάν ’κι ταγιανίζ’

Κόρη, ’κ’ εξέρτς εγάπ’ ντο έχ̌’
αψιματένεν βρούλα;
Σ’κούται και σαρουλεύκεται
ση σεβνταλή τη γούλαν

Ούι, ν’ αηλί εμέν, ν’ αηλί
το καρδόπο μ’ πώς πονεί!
Πονεί και πολλά βρουλίζ’
ση σεβντάν ’κι ταγιανίζ’

Κόρη, μετ’ έναν φίλεμαν
το μάγ’λο σ’ ’κι τελείται
(κι) έναν το μάγ’λο σ’ δος εμέν
και τ’ άλλο εσέν κανείται

Ούι, ν’ αηλί εμέν, ν’ αηλί
το καρδόπο μ’ πώς πονεί!
Πονεί και πολλά βρουλίζ’
ση σεβντάν ’κι ταγιανίζ’