Πόνι͜α και σεβντάδες

Σο κρεβατόπον, μάνα,
θα τρώγ’νε με τα τέρτι͜α
Όλιον πίνω φαρμάκια,
βρεχ̌ήν τρέχ’νε τα δάκρυ͜α
[Ωχ! Ν’ αηλί εμέν!]

Μάνα, πόνι͜α, σεβντάδες
’σάρεψαν την καρδία μ’
Πόνι͜α και σεβντάδες, μάνα
’σάρεψαν την καρδία μ’
Παλληκάρ’ είμ’ ακόμα,
’κ’ έσπρυναν τα μαλλία μ’
[Ωχ! Ν’ αηλί εμέν!]

Γραφτόν έτον, μανίτσα,
βαρέα ν’ αρρωσταίνω
Έπαρ’ με σην εγκάλι͜α σ’,
σα χ̌έρι͜α σ’ ν’ απομένω
[Ωχ! Ν’ αηλί εμέν!]

Έπαρ’ το κορμί μ’, μανίτσα,
με τα χ̌έρι͜α σ’ δέβα θάψον
Σο ταφί μ’ απάν’, μάνα,
την τύχην τ’ εμόν κλάψον
[Ωχ! Ν’ αηλί εμέν!]