Να έν’ καλά η μανίτσα μ’

Μικρός έμ’νε και ’κ’ έξερα
’ς σα βάσανα, ’ς σα πόνια
Ατώρα -ν- ασ’ ετράνυνα
σύρω τη σεβντάς πόνια

Να έν’ καλά η μανίτσα μ’
ντ’ εχάρτσε με το ψ̌όπο μ’
Εποίκε με γιοσμάν παιδίν
άμον το τσ̌ιτσ̌ι͜ακόπον

Μάνα, τρέξον κι αράεψον
σ’ εμέν κιορά̤ νυφόπον
Μανίτσα μ’, θα παντρεύω
θα ’φτάγω τ’ οσπιτόπο μ’

Να είσαι καλά, μανίτσα μ’,
ντ’ εχάρτσες με το ψ̌όπο μ’
Εποίκες με γιοσμάν παιδίν
άμον το τσ̌ιτσ̌ι͜ακόπον

Μάνα μ’, εγγόνια θα ελέπ’ς
και χ̌αίρεται το ψ̌όπο σ’
Τη νύφε σ’ ντ’ αγαπάς εσύ,
μάνα, άμον το παιδόπο σ’

Να έν’ καλά η μανίτσα μ’
ντ’ εχάρτσε με το ψ̌όπο μ’
Εποίκε με γιοσμάν παιδίν
άμον το τσ̌ιτσ̌ι͜ακόπον