Άκ’σον την τραγωδία μου

Εγώ -ν- εσέν εγάπεσα,
εγώ -ν- εσέν θα παίρω
Η σεβντά σ’ έν’ τρανόν, πουλί μ’,
γερὰ σην ψ̌η μ’ θα φέρω

Η καρδία μ’ και το ψ̌όπο μ’,
πουλόπο μ’, ματωμένα
Απέσ’ ι-μ’ στάζ’νε άμον χολήν
και φαρμακών’νε εμέναν

Άλλο την ψ̌η μ’ μη φαρμακώντς,
μη ματώντς το καρδόπο μ’
Πόσο κι άλλον, ψ̌η μ’, θα βαστώ;
λύεται το κορμόπο μ’

Άκ’σον την τραγωδία μου
ντ’ έσυρα για τ’ εσένα
Εμέν θα τρώει με το χώμαν,
το κρίμαν έν’ σ’ εσένα