
Στιχουργοί: Γιώτης Γαβριηλίδης
Συνθέτες: Γιώτης Γαβριηλίδης
Μετ’ ατό εμασχάρευα, ερρούξεν το γεργάνιν Εγάπ’ς ο ίδρον έτρεχ̌ε αρ’ άμον το ποτάμιν Τη γούλα σ’ εγώ έλειξα άμον σ̌κύλος καλός -ι Εκεί ελιγοθύμεσα, ν’ αγιά͜ει σε -ν- ο Θεός -ι! Γουρπάν’ σα χ̌είλι͜α σ’ τ’ έμορφα ντο φιλούν μερακλία Σον παρχάρ’ μαθεμένα είν’ και σα νερά τα κρύα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγιά͜ει | αγιάζει | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| γεργάνιν | πάπλωμα | yorgan | |
| γούλα | λαιμός | gula | |
| γουρπάν’ | θυσία | kurban/ḳurbān | |
| εγάπ’ς | αγάπης | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| έλειξα | έγλειψα | ||
| ελιγοθύμεσα | λιποθύμησα | ||
| εμασχάρευα | αστειευόμουν, διακωμωδούσα | maskara/masḫara | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| ερρούξεν | έπεσε | ||
| ίδρον | ιδρώτας | ||
| μαθεμένα | μαθημένα | ||
| μερακλία | με μεράκι, με ιδιαίτερο ζήλο | meraklı/merāḳ | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αγιά͜ει | αγιάζει | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| γεργάνιν | πάπλωμα | yorgan | |
| γούλα | λαιμός | gula | |
| γουρπάν’ | θυσία | kurban/ḳurbān | |
| εγάπ’ς | αγάπης | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| έλειξα | έγλειψα | ||
| ελιγοθύμεσα | λιποθύμησα | ||
| εμασχάρευα | αστειευόμουν, διακωμωδούσα | maskara/masḫara | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| ερρούξεν | έπεσε | ||
| ίδρον | ιδρώτας | ||
| μαθεμένα | μαθημένα | ||
| μερακλία | με μεράκι, με ιδιαίτερο ζήλο | meraklı/merāḳ | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής |

