Στιχουργοί: Βασίλειος Παπαδόπουλος
Συνθέτες: Βασίλειος Παπαδόπουλος
Αραμπατζ̌ής αρ’ έμ’νε εγώ με τ’ άσπρον τ’ αλογόπο μ’ Τα βόλτας ντο εποίν’να εγώ με το μικρόν τ’ αρνόπο μ’ Όλιον την πόλ’ ελάσκουμ’νες, την γη και τα χωρία Την πόλη όλιον ελάσκουμ’νες την γη και τα χωρία Τα κιάμι͜α¹ εκράτ’νεν τ’ αρνί μ’ κι εποίν’νεν μασχαρείαν Όντες εσύρ’να το τοξάρ’ έλεεν τραγωδίας Με τη λαλίαν το γλυκύν εκλαίνιζεν καρδίας Τα ζίπκας εφόρ’να εγώ, τη ζιπούναν τ’ αρνόπο μ’ Άμον πουλόπα εχ̌αίρουμ’νες κι ελάλ’νεν τ’ αλογόπο μ’ Αραμπατζ̌ής με το φαϊτόν’, νασάν, κόσμε, εμέναν! Αραμπατζ̌ής με το φαϊτόν’, κόσμε, νασάν εμέναν Τρώγω, πίνω και χ̌αίρουμαι εντάμα μετ’ ατέναν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αλογόπο | αλογάκι | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αραμπατζ̌ής | αραμπατζής, αμαξάς | arabacı | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ατέναν | αυτήν | ||
| βόλτας | βόλτες | ||
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| εκλαίνιζεν | στενοχωρούσε, έκανε κπ να κλάψει | ||
| εκράτ’νεν | κρατούσε | ||
| ελάλ’νεν | έβγαζε λαλιά, καλούσε, αποκαλούσε, προσκαλούσε, οδηγούσε | ||
| ελάσκουμ’νες | περιφερόμασταν, τριγυρνούσαμε, περιπλανιόμασταν | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| έλεεν | έλεγε | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| εντάμα | μαζί | ||
| εποίν’να | έκανα, έφτιαχνα | ποιέω-ῶ | |
| εποίν’νεν | έκανε, έφτιαχνε | ποιέω-ῶ | |
| εσύρ’να | έσερνα, τραβούσα, έριχνα | ||
| εφόρ’να | φορούσα | ||
| εχ̌αίρουμ’νες | χαιρόμασταν | ||
| ζίπκας | αντρικές φορεσιές της εποχής | zıpka<(αμπχαζικά) adziykva (=στενό παντελόνι) | |
| ζιπούναν | μακρύ μανικωτό φόρεμα χωρίς ραφή στους ώμους | ζιπούνι(ν)<zipon (βενετ.) | |
| καρδίας | (τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές | ||
| κιάμι͜α | γκέμια | gem | |
| λαλίαν | λαλιά, φωνή | ||
| μασχαρείαν | αστείο, αστεϊσμός | maskara/masḫara | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| νασάν | χαρά σε | ||
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| όντες | όταν | ||
| πουλόπα | πουλάκια | ||
| τοξάρ’ | δοξάρι | ||
| τραγωδίας | τραγούδια | ||
| φαϊτόν’ | άμαξα | fayton/phaéton/Φαέθων | |
| χ̌αίρουμαι | χαίρομαι | ||
| χωρία | χωριά |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αλογόπο | αλογάκι | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αραμπατζ̌ής | αραμπατζής, αμαξάς | arabacı | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ατέναν | αυτήν | ||
| βόλτας | βόλτες | ||
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| εκλαίνιζεν | στενοχωρούσε, έκανε κπ να κλάψει | ||
| εκράτ’νεν | κρατούσε | ||
| ελάλ’νεν | έβγαζε λαλιά, καλούσε, αποκαλούσε, προσκαλούσε, οδηγούσε | ||
| ελάσκουμ’νες | περιφερόμασταν, τριγυρνούσαμε, περιπλανιόμασταν | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| έλεεν | έλεγε | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| εντάμα | μαζί | ||
| εποίν’να | έκανα, έφτιαχνα | ποιέω-ῶ | |
| εποίν’νεν | έκανε, έφτιαχνε | ποιέω-ῶ | |
| εσύρ’να | έσερνα, τραβούσα, έριχνα | ||
| εφόρ’να | φορούσα | ||
| εχ̌αίρουμ’νες | χαιρόμασταν | ||
| ζίπκας | αντρικές φορεσιές της εποχής | zıpka<(αμπχαζικά) adziykva (=στενό παντελόνι) | |
| ζιπούναν | μακρύ μανικωτό φόρεμα χωρίς ραφή στους ώμους | ζιπούνι(ν)<zipon (βενετ.) | |
| καρδίας | (τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές | ||
| κιάμι͜α | γκέμια | gem | |
| λαλίαν | λαλιά, φωνή | ||
| μασχαρείαν | αστείο, αστεϊσμός | maskara/masḫara | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| νασάν | χαρά σε | ||
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| όντες | όταν | ||
| πουλόπα | πουλάκια | ||
| τοξάρ’ | δοξάρι | ||
| τραγωδίας | τραγούδια | ||
| φαϊτόν’ | άμαξα | fayton/phaéton/Φαέθων | |
| χ̌αίρουμαι | χαίρομαι | ||
| χωρία | χωριά |
¹ Ακούγεται να λέει κιάμι͜ας
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 