Βάλτεν μαχ̌αίρι͜α πίσταυρα

Βάλτεν μαχ̌αίρι͜α πίσταυρα,
την εγάπη μ’ θα ωρι͜άζω
Αν έρχουνταν να παίρ’ν’ ατεν,
πολλούς θα μαχ̌αιρι͜άζω

Ε! Θεέ μ’, Εσύ βοήθα με,
ατείν’ άλλ’ ’κ’ επορούνε
Τ’ αρνόπο μ’ ας σα χ̌έρι͜α μου
να παίρ’νε πολεμούνε

Αούτο τ’ εμόν η καρδι͜ά
ντο έχ̌’ και ’δέν ’κι λέει;
Τα χ̌είλι͜α μ’ λέγ’νε και γελούν
κι ατό αποπέσ’ κλαίει

Παρακαλώ, παρακαλώ,
Χριστόν και Παναΐα
Ας έλεπα την τρυγόνα μ’
την εβδομάδαν μίαν