Σαράντα ποταμόνερα

Στιχουργοί: Μιχάλης Καλιοντζίδης | Παραδοσιακό

fullscreen

Σαράντα ποταμόνερα,
εφτά ραχ̌ία χ̌ι͜όνι͜α
Πώς ’κ’ επόρεσαν να χάν’νε
τη καρδίας ι-μ’ τα πόνι͜α;

Θα ’κχ̌ύνω μαύρα δα̤κρόπα
τα φυλλόπα να μαραίν’νταν
Τα κλαδία σα δεντρόπα
και -ν- εκείνα να ξεραίν’νταν

Άμον το ισίζ’ ραχ̌ι͜όπον
σα χ̌ι͜όνι͜α καπατεμένον
Αέτσ’ έν’ τ’ εμόν το ψ̌όπον
σα τερτόπα φορτωμένον

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
δα̤κρόπα	(υποκορ.) δάκρυα
δεντρόπα	δεντράκια
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
επόρεσαν	μπόρεσαν
ισίζ’	ερημικό/ή, απομονωμένο/η	ıssız
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καπατεμένον	σκεπασμένο/η, καλυμμένο/η, κλεισμένο/η σε κτ	kapatmak
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κχ̌ύνω	εκχύνω, χύνω, εκβάλλω	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
μαραίν’νταν	μαραίνονται
ξεραίν’νταν	ξεραίνονται
πόνι͜α	πόνοι
ραχ̌ι͜όπον	ραχούλα, μικρό βουνό
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
τερτόπα	(υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
φυλλόπα	φυλλαράκια
χάν’νε	χάνουν, παύουν να έχουν, διώχνουν
ψ̌όπον	ψυχούλα

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
δα̤κρόπα	(υποκορ.) δάκρυα
δεντρόπα	δεντράκια
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
επόρεσαν	μπόρεσαν
ισίζ’	ερημικό/ή, απομονωμένο/η	ıssız
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καπατεμένον	σκεπασμένο/η, καλυμμένο/η, κλεισμένο/η σε κτ	kapatmak
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κχ̌ύνω	εκχύνω, χύνω, εκβάλλω	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
μαραίν’νταν	μαραίνονται
ξεραίν’νταν	ξεραίνονται
πόνι͜α	πόνοι
ραχ̌ι͜όπον	ραχούλα, μικρό βουνό
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
τερτόπα	(υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
φυλλόπα	φυλλαράκια
χάν’νε	χάνουν, παύουν να έχουν, διώχνουν
ψ̌όπον	ψυχούλα

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: info@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της