Αρνί μ’, εσέν να είχα σε

Κορίτσ’ π’ εβγαίν’ και πορπατεί
τη νύχταν με τον φέγγον
Ατό ερχάλ θέλ’ φίλεμαν,
ντό λέτε͜ ατο τσ̌εχέλ’κον;

Αρνί μ’, εσέν να είχα σε
εκεί σα ερημίας
Εφίλ’να, εφίλ’να εχόρταζα
κι εκείμ’νε απέσ’ σα ψ̌ήα σ’
Αρνί μ’, εσέν να είχα σε
εκεί σα ερημίας
Εφίλ’να, ψ̌η μ’, κι εχόρταζα
κι εκείμ’νε απέσ’ σα ψ̌ήα σ’

Φορεί και πογιατίεται,
κρεμάν’ τ’ αναλλαγάδι͜α τ’ς
Όλα ’θε επαρλάεψαν
κι ίλιαμ τα εμπροκάρδι͜α τ’ς

Αρνί μ’, εσέν να είχα σε
εκεί σα ερημίας
Εφίλ’να, εφίλ’να εχόρταζα
κι εκείμ’νε απέσ’ σα ψ̌ήα σ’
Αρνί μ’, εσέν να είχα σε
εκεί σα ερημίας
Εφίλ’να, ψ̌η μ’, κι εχόρταζα
κι εκείμ’νε απέσ’ σα ψ̌ήα σ’

Να έμ’νε εγώ το παλληκάρ’
και ση ζωήν το ταίρι σ’
Εκούρτανα ας σα χ̌ειλόπα σ’
ντο γλυκοστάζ’ το μέλι σ’

Αρνί μ’, εσέν να είχα σε
εκεί σα ερημίας
Εφίλ’να, εφίλ’να εχόρταζα
κι εκείμ’νε απέσ’ σα ψ̌ήα σ’
Αρνί μ’, εσέν να είχα σε
εκεί σα ερημίας
Εφίλ’να, ψ̌η μ’, κι εχόρταζα
κι εκείμ’νε απέσ’ σα ψ̌ήα σ’
Αρνί μ’, εσέν να είχα σε
εκεί σα ερημίας
Εφίλ’να, εφίλ’να εχόρταζα
κι εκείμ’νε απέσ’ σα ψ̌ήα σ’