Τα κορτσόπα ας σην Πάφραν

Τα κορτσόπα ας σην Πάφραν
τα σπαθία εζώστανε
Σα ραχ̌ία και σ’ ορμάνι͜α
τ’ ημ’σά εσκοτώθανε

Ας σο Γιαγανί κορτσόπον
έναν δωδεκάχρονον
ορφανίεν και εσέβεν
ση Αντών’ τ’ αντάρτικον

Το στενόν γεφύρ’ τη Πάφρας
ξάι μη πας κι ελέπ’ς ατο
Το ποτάμ’ν αθε με αίμαν
οι Τούρκ’ έβαψαν ατο

Τα κορτσόπα ας σην Πάφραν
κλώσκουνταν κι οπίσ’ τερούν
Την πατρίδαν ντο επέραν
τα χωρία π’ αγαπούν

Πάφρα, το γεφύρ’ -τ- σ’ στενόν
φοούμαι περνίζ’ ατο
Αίμα εγέντον το νερόν
’κ’ επορώ να πίν’ ατο