Μάνα, μάνα θα ζαντύνω

Τεμιρτσ̌ή μ’, ντως την βαρὲα σ’,
το αμόν’ ’δέν ’κι παθάν’!
Τογραεύκεται εκείνος
την εγάπ’ν ατ’ ποίος χάν’

Μάνα, μάνα, θα ζαντύνω,
φέρ’τε με φαρμάκ’ ας πίνω
Αγαπώ και ’κι αγαπά με,
μανίτσα μ’, θα πάω χάμαι

Ο αβτζ̌ής με το τυφέκ’ν ατ’
ταουτσ̌όπουλα σκοτών’
Και η κάλη μ’ με τ’ ομμάτι͜α τ’ς
παλληκάρι͜α παλαλών’

Μάνα, μάνα θα ζαντύνω,
φέρ’τε με φαρμάκ’ ας πίνω
Αγαπώ και ’κι αγαπά με,
μανίτσα μ’, θα πάω χάμαι

Τη χωρέτε τα δουλείας
σο αλών’ και σο χωράφ’
Το πουλόπο μ’ εγώ ’κ’ είδα
κι όθεν πάω «αχ!» και «βαχ!»

Μάνα, μάνα, θα ζαντύνω,
φέρ’τε με φαρμάκ’ ας πίνω
Αγαπώ και ’κι αγαπά με,
μανίτσα μ’, θα πάω χάμαι

Σουμαδεύ’νε την τρυγόνα μ’
κι εγώ πρέπ’ να τραγωδώ
’Κ’ ερωτούνε την καρδία μ’
και το ψ̌όπο μ’, αν πονώ

Μάνα, μάνα, θα ζαντύνω,
φέρ’τε με φαρμάκ’ ας πίνω
Αγαπώ και ’κι αγαπά με,
μανίτσα μ’, θα πάω χάμαι