Η μάνα έχ̌’ φτερά

Άμα πονείς καμίαν,
η μάνα σ’ πα πονεί
Ραχ̌ία σ̌κίζ’ και θάλασσας
κι εσέν αέτσ’ ’κι αφήν’

Η μάνα έχ̌’, η μάνα έχ̌’ φτερά
Η μάνα έχ̌’ φτερά σην ψ̌ην
Η μάνα έχ̌’ φτερά
Πετάει και έρ’ται ευρήκ’ σε -ν
και φέρ’ -τ- σε τη χαρά

Η μάνα θα νοΐζ’ α̤’
άμα παθάντς κακόν
Το όρωμαν τη μάνας
θ’ εβγαίν’ αληθινόν

Η μάνα έχ̌’, η μάνα έχ̌’ φτερά
Η μάνα έχ̌’ φτερά σην ψ̌ην
Η μάνα έχ̌’ φτερά
Πετάει και έρ’ται ευρήκ’ σε -ν
και φέρ’ -τ- σε τη χαρά

Να μη κλαινί͜εις τη μάνα σ’
καμίαν ση ζωή σ’
Λόγον ατέν να μη γυρί͜εις
για να μη χάντς την ψ̌η σ’

Η μάνα έχ̌’, η μάνα έχ̌’ φτερά
Η μάνα έχ̌’ φτερά σην ψ̌ην
Η μάνα έχ̌’ φτερά
Πετάει και έρ’ται ευρήκ’ σε -ν
και φέρ’ -τ- σε τη χαρά

Ζήσον με την ευχ̌ήν ατ’ς
κι ατέναν ν’ αγαπάς
Κι όταν φιλείς το χ̌έρ’ν ατ’ς
τα κόπους ατ’ς τιμάς

Η μάνα έχ̌’, η μάνα έχ̌’ φτερά
Η μάνα έχ̌’ φτερά σην ψ̌ην
Η μάνα έχ̌’ φτερά
Πετάει και έρ’ται ευρήκ’ σε -ν
και φέρ’ -τ- σε τη χαρά

Ατέ να λες τα τέρτι͜α σ’
κι ό,τι σο ψ̌όπο σ’ κρύφ’ς
Διώχ’ τη στεναχώρια σ’
κι άμον πουλίν λαφρύντς

Η μάνα έχ̌’, η μάνα έχ̌’ φτερά
Η μάνα έχ̌’ φτερά σην ψ̌η
Η μάνα έχ̌’ φτερά
Πετάει και έρ’ται ευρήκ’ σε -ν
Και φέρ’ -τ- σε τη χαρά

Το μυστικό σ’ ’κ’ εβγάλλ’ α̤’
Εκείνεν όσο ζει
Κι όταν θα φεύ’ η μάναν
Θα παίρ’ α̤’ σο ταφίν

Η μάνα έχ̌’, η μάνα έχ̌’ φτερά
Η μάνα έχ̌’ φτερά σην ψ̌η
Η μάνα έχ̌’ φτερά
Πετάει και έρ’ται ευρήκ’ σε -ν
Και φέρ’ -τ- σε τη χαρά