Στιχουργοί: Γιώργος Αμαραντίδης
Συνθέτες: Γιώργος Αμαραντίδης | Παραδοσιακό
Έλα, πουλόπο μ’, μετ’ εμέν σα ψηλά τα ραχ̌ία, σα μανουσοτσ̌ιτσ̌έκοπα και σα νερά τα κρύα Αρ’ έλα μετ’ εμένα! Κανείται ντ’ ενεμένα! Εσέναν ενεμένα! Αρ’ έλα μετ’ εμένα! Έλα σα κρύα τα νερά, πουλί μ’, τα παγωμένα Με τα δύο τα χ̌ερόπα σ’ κλίστ’ κα’ πότ’σον κι εμένα Αρ’ έλα μετ’ εμένα! Κανείται ντ’ ενεμένα! Εσέναν ενεμένα! Αρ’ έλα μετ’ εμένα! Έλα τ’ εμόν σ̌ορσ̌όταινα, τ’ εμόν ζωγραφισμέντσα! Κερβάνα έμπρου σο κοπάδ’ τ’ εμόν μελιτωμέντσα Αρ’ έλα μετ’ εμένα! Κανείται ντ’ ενεμένα! Εσέναν ενεμένα! Αρ’ έλα μετ’ εμένα! Τ’ άστρα κι ο φέγγον έλαμψαν, έλα -ν- ας ανταμούμες Έλα, πουλί μ’, ας χ̌αίρουμες, εγκάλι͜α να κοιμούμες Αρ’ έλα μετ’ εμένα! Κανείται ντ’ ενεμένα! Εσέναν ενεμένα! Αρ’ έλα μετ’ εμένα! Έλα -ν- ας ανταμώνομε σα πυκνά τα ελάτι͜α Κρυφά ας σον κύρ’ κι ας ση μάνα σ’ κι ας ση κοσμί’ τ’ ομμάτι͜α Αρ’ έλα μετ’ εμένα! Κανείται ντ’ ενεμένα! Εσέναν ενεμένα! Αρ’ έλα μετ’ εμένα!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ανταμούμες | ανταμώνουμε | ||
| ανταμώνομε | ανταμώνουμε | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| εγκάλι͜α | αγκαλιά | ||
| ελάτι͜α | έλατα | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έμπρου | εμπρός, μπροστά | ||
| ενεμένα | περίμενα, ανέμενα | ||
| ζωγραφισμέντσα | ζωγραφισμένη, ζωγραφιστή | ||
| κα’ | κάτω | ||
| κανείται | είναι αρκετό, επαρκεί για κτ | ἱκανόω | |
| κερβάνα | η αγελάδα που προπορεύεται της αγέλης | kervan/kārbān=καραβάνι | |
| κλίστ’ | σκύψε, κλίνε | ||
| κοιμούμες | κοιμόμαστε | ||
| κοσμί’ | κόσμου | ||
| κύρ’ | πατέρα | ||
| μανουσοτσ̌ιτσ̌έκοπα | μενεξεδολούλουδα | ||
| μελιτωμέντσα | μελωμένη, μτφ. γλυκιά | μελιτῶ | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| πότ’σον | (προστ.) πότισε | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| πυκνά | πυκνά, συχνά | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| σ̌ορσ̌όταινα | μυθικό πουλί | ||
| φέγγον | φεγγάρι | ||
| χ̌αίρουμες | χαιρόμαστε | ||
| χ̌ερόπα | χεράκια |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| ανταμούμες | ανταμώνουμε | ||
| ανταμώνομε | ανταμώνουμε | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| εγκάλι͜α | αγκαλιά | ||
| ελάτι͜α | έλατα | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έμπρου | εμπρός, μπροστά | ||
| ενεμένα | περίμενα, ανέμενα | ||
| ζωγραφισμέντσα | ζωγραφισμένη, ζωγραφιστή | ||
| κα’ | κάτω | ||
| κανείται | είναι αρκετό, επαρκεί για κτ | ἱκανόω | |
| κερβάνα | η αγελάδα που προπορεύεται της αγέλης | kervan/kārbān=καραβάνι | |
| κλίστ’ | σκύψε, κλίνε | ||
| κοιμούμες | κοιμόμαστε | ||
| κοσμί’ | κόσμου | ||
| κύρ’ | πατέρα | ||
| μανουσοτσ̌ιτσ̌έκοπα | μενεξεδολούλουδα | ||
| μελιτωμέντσα | μελωμένη, μτφ. γλυκιά | μελιτῶ | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| πότ’σον | (προστ.) πότισε | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| πυκνά | πυκνά, συχνά | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| σ̌ορσ̌όταινα | μυθικό πουλί | ||
| φέγγον | φεγγάρι | ||
| χ̌αίρουμες | χαιρόμαστε | ||
| χ̌ερόπα | χεράκια |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 