Τέρε με, λελεύω σε!

Για τ’ εμέν έναν ημέραν,
λέγω σε, θα κλαις
Αμαρτίαν έν’ π’ αφήντς με
και θα πουσ̌μανεύ’ς
Νούντσον ντό ευτάς,
κράτ’ εμέν σουμά σ’
Κλείδωσον την πόρταν, γιάβρι μ’,
και πουθέν μη πας

Αγαπώ τον κόσμον όλον
μόνον μετ’ εσέν
Και τρανόν η αμαρτία μ’
ν’ αποθάνω έν’
Η ζωή μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’
είναι, λέγω σε
Τέρε με -ν-, τέρε με -ν-,
να λελεύω σε!

Για τ’ εσέν εγώ να λες με
δίγω και την ψ̌η μ’
Μόνον σην εγκάλι͜α σ’ έχω
σο κορμί μ’ ζωήν
Νούντσον ντό ευτάς,
κράτ’ εμέν σουμά σ’
Χαρεντέρτσον την καρδία μ’
και πουθέν μη πας

Αγαπώ τον κόσμον όλον
μόνον μετ’ εσέν
Και τρανόν η αμαρτία μ’
ν’ αποθάνω έν’
Η ζωή μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’
είναι, λέγω σε
Τέρε με -ν-, τέρε με -ν-,
να λελεύω σε!

Αγαπώ τον κόσμον όλον
μόνον μετ’ εσέν
Και τρανόν η αμαρτία μ’
ν’ αποθάνω έν’
Η ζωή μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’
είναι, λέγω σε
Τέρε με -ν-, τέρε με -ν-,
να λελεύω σε!