Έπαρ’ το μαχ̌αίρ’ σα χ̌έρι͜α σ’

Έπαρ’ το μαχ̌αίρ’ σα χ̌έρι͜α σ’
σ̌κίσον την καρδι͜ά μ’
Τέρεν, τ’ όνεμα σ’ γραμμένον
με το αίμα μ’ έν’

Έλα, έλα το πουλόπο μ’,
άλλο ’κ’ επορώ!
Και το άγωμα σ’ ’κι σύρω,
καίουμαι, πονώ

Απέσ’ σ’ άκλερα τα χ̌έρι͜α μ’
να έρχ̌εσαι κονεύ’ς
κι απ’ ατουπέσ’ αλλομίαν,
πουλί μ’, να μη φεύ’ς

Έλα, έλα το πουλόπο μ’,
άλλο ’κ’ επορώ!
Και το άγωμα σ’ ’κι σύρω,
καίουμαι, πονώ

Κάθουμαι σα μεσοστράτι͜α
κι αναμένω σε
Βάι! Εδείσωσαν τ’ ομμάτι͜α μ’
και ’κι φαίνεσαι

Έλα, έλα το πουλόπο μ’,
άλλο ’κ’ επορώ!
Και το άγωμα σ’ ’κι σύρω,
καίουμαι, πονώ