Εμέν κατηγορούνε με

Εμέν κατηγορούνε με
και δίν’νε αναφοράδες
«Τη σ̌κύλ’ ο γιον πάντα τρώει, πίν’!
Πού ευρήκ’ τα παράδες;»

Δουλεύω, πίνω σο ρακίν,
παράν ξάι ’κι απομέν’ με
Ατώρα το μικρόν τ’ αρνί μ’
κάθεται κι αναμέν’ με

Ο ουρανόν ελίβωσεν,
κατατσ̌ακλίζ’ αψέα
Μάνα, τ’ εμόν το λείμψανον
βάλεν ση γην βαθέα

Σ̌υρίζ’ αέρα, βρέχ̌’, βρόντα,
έξ’ νύχτα και σκοτία
Τα φύλλα ρούζ’νε κίτρινα
και κλαίγ’νε τα κλαδία

Άσπρα είν’ τα τσ̌αρχόσ̌κοινα σ’
και μαύρα είν’ τ’ ορτάρι͜α σ’
Σε καθαέναν παλληκάρ’
ντό παραδί͜εις τα κάλλι͜α σ’;