Νωρίς έτον ακόμαν

Το έμορφον η κεμεντζ̌έ σ’,
το κωδών’ η λαλία σ’ [έλα -ν- έλα]
Τον κόσμον επαλάλωσαν
τ’ εσά τα τραγωδίας [έλα -ν- έλα]

Κωστίκα μ’, εληγόρεσες,
νωρίς έτον ακόμαν [έλα -ν- έλα]
Αΐκον νέικον παλληκάρ’,
να τρώει ’σεναν το χώμαν [έλα -ν- έλα]

Ούλ’, Κώστη, εμείς λέγομε
για τ’ εσέναν και μόνον [έλα -ν- έλα]
Καμίαν να μη έρχουτουν
τ’ οφετιζ’νόν ο χρόνον [έλα -ν- έλα]

Ν’ αηλί εκείνον που εβγάλ’
άμον εσέν γεράδες [έλα -ν- έλα]
Η γουρζουλά τσ̌αρέν ’κι παίρ’
ούτε με τα παράδες [έλα -ν- έλα]

Κώστη μ’, τα τραγωδίας ι-σ’
σον κόσμον θα γομούνταν [έλα -ν- έλα]
Που ζουν θα τραγωδούν ατα
κι εσέναν θα θυμούνταν [έλα -ν- έλα]