Σεβντάν έχω σο καρδόπο μ’

Πώς ’κι τσ̌οκεύ’νε τα ραχ̌ι͜ά
όντες αναστενάζω;
Η σεβντά ’κι πουλίεται
να στείλω ν’ αγοράζω

Η σεβντά να επουλίουτον,
εγώ τιδέν ’κ’ εθέλ’να
Παράδες κατ’ ευρίουσαν,
θ’ εγόραζα κι επαίρ’να

Σεβντά έρθεν κι εκόνεψεν
αδαπέσ’ σο καρδόπο μ’
Ενός χρονού φωλέαν έχ̌’
και τυρα̤ννίζ’ το ψ̌όπο μ’

Σεβντάν έχω, σεβντάν πουλώ
και σεβνταλής γυρίζω
Σεβντάν έχω σο καρδόπο μ’
και πώς να ταγιανίζω;

♫

Ση κρεβατί’ σ’ το γιάν’ καικά,
σα ποδάρι͜α σ’ μερέαν
ολίγον τόπον ποίσον με,
τσούνας γεννεμασέαν

Ο ήλιον εβασίλεψεν
σ’ Αέρ’ τη Φόλ’ τ’ ορμία
Εγώ είμαι -ν- ας ση Μούζενα¹,
τ’ αρνί μ’ ας σα Λωρία²

Υψήλανες, υψήλανες
και τίναν ενεμένες;
Απάν’ καικά σο κιντίν
κατ’ έρχουσ’νε εδεβαίν’νες;

Απάν’ σα ποδαρέας ι-σ’
αρνί μ’, θα πάω χάμαι
Έπαρ’ με σ’ εγκαλόπο σου
σπιχταγκαλι͜άστ’ και κράτ’ με

♫

Ο γέρον πα πλύσ̌κεται,
η κόρ’ ’κι συγκλίσ̌κεται
Τ’ έμορφα τα παλληκάρι͜α
ελέπ’ και λιμπίσ̌κεται

Τ’ οσπίτι σ’ να ’χαλάουτον,
οξ̌ωκά να ’πεμένες
Πουθέν μιγκίν να μ’ εύρηκες,
σ’ εμέτερα να εμένες

Κορτσόπον, ας σ’ οσπίτι σ’ κέσ’
εδέβα κι απιδέβα
Έμαθα με όλους καλατσ̌εύ’ς,
εμέναν απιδέβα

Τα κάλλι͜α σ’ επερίσσεψαν,
το αίμαν θα φουρκί͜ει σε-ν
Κόρη, τη μάνα σ’ πέει ατο
ας τερεί κι ας αντρί͜ει σε-ν