Ο Πόντον μουν εχάθεν

Πουθέν πουλίν ’κι κελαηδεί,
ο ήλιον ξάι ’κ’ εφάνθεν
Μαύρον χαπάρ’ επέρανε
ο Πόντον μουν εχάθεν [εχάθεν, εχάθεν]
ο Πόντον μουν εχάθεν [εχάθεν, εχάθεν]

Φεύ’νε μανάδες με μωρά,
σ̌ασ̌ιρεμένα φεύ’νε!
’Κι ’ξέρ’νε πού κέσ’ να πάγ’νε
αχπαραμένα τρέχ’νε [τρέχ’νε, τρέχ’νε]
αχπαραμένα τρέχ’νε [τρέχ’νε, τρέχ’νε]

Κλώσκουμαι, μάνα, οπίσ’ τερώ,
τ’ οσπίτι͜α μουν ’κι φαίν’νταν!
Εκάαν τα χωρία μουν,
όλια καπνός εένταν [εένταν, εένταν]
όλια καπνός εένταν [εένταν, εένταν]

Πού έν’ ο κύρη μ’, ο αδερφό μ’,
τ’ εμέτερα παιδία;
Επέθανανε σο ραχ̌ίν
ατείν’ χωρίς ταφία [ταφία, ταφία]
ατείν’ χωρίς ταφία [ταφία, ταφία]

Γραιάδες κλαίν’, γραιάδες κλαίν’ μοιρολογούν,
με την ψ̌ην ατουν κλαίγ’νε
με την ψ̌ην ατουν κλαίγ’νε
Τον Πόντον μουν επέρανε,
Τον Πόντον μουν επέρανε, [επέρανε]
σα χ̌έρι͜α τουν επέμ’νεν
σα χ̌έρι͜α τουν επέμ’νεν
Ν’ αηλί εμάς, αηλί εμάς, αηλί εμάς!

Ο Πόντον μουν εχάθεν [εχάθεν, εχάθεν]
Ο Πόντον μουν εχάθεν [εχάθεν, εχάθεν]