Κρού’ν τα καμπάνας

Κρού’ν τα καμπάνας, μάνα, κρού’ν,
εσ’κώθαν τα χωρία
Τρανόν κακόν εχτέθαμε
με την γενοκτονίαν

Αίματα αδά, αίματα ακεί,
γούλας μαχ̌αιρωμένα
Τ’ εμέτερα τα χώματα
όλια αιματοβάμμενα

Κλαίνε μανάδες, κλαίν’ μωρά,
κλαίνε χαμενοπαίδι͜α
Αφήνομε τ’ οσπίτι͜α μουν,
του Πόντου μουν τα μέρι͜α

Αίματα αδά, αίματα ακεί,
γούλας μαχ̌αιρωμένα
Τ’ εμέτερα τα χώματα
όλια αιματοβάμμενα

Σον τόπον ντ’ εγεννέθαμε
οπίσ’ επέμ’ναν ψ̌ήα
Εταουτεύταν τ’ εμετέρ’,
έκαψαν τα χωρία

Αίματα αδά, αίματα ακεί,
γούλας μαχ̌αιρωμένα
Τ’ εμέτερα τα χώματα
όλια αιματοβάμμενα

Άλλ’ κάθουνταν και χ̌αίρουνταν
τ’ εμέτερα τα μέρι͜α
Εφέκαμ’ την Άγια-Σοφιά
σ’ απετσ̌έρευτα χ̌έρι͜α

Αίματα αδά, αίματα ακεί,
γούλας μαχ̌αιρωμένα
Τ’ εμέτερα τα χώματα
όλια αιματοβάμμενα