Στιχουργοί: Ανέστης Μωυσής
Συνθέτες: Ανέστης Μωυσής
Η αύλι͜α σ’ εχορταρίασεν κι εκοπρομουμουλώθεν Εφέκες α’ και -ν- έφυες, αρνί μ’, εχοχολώθεν Αρνί μ’, τη μάνα σ’ βλαστημώ και -ν- αρ’ ατόν τον κύρη σ’ ’Κ’ εθέλ’ναν να επαίρ’να σε και ’ίνουμ’ν’ νοικοκύρης Έξ’ ας σην αύλι͜α σ’ έστεκα χ̌ειμωγκονί’ ημέρα Παπάχ είχα σο κιφάλι μ’, έτρωγα τον αέρα Τα στράτας παίρω πορπατώ άμον πουγαλεμένος ’Κι ξέρω που θ’ εβγάλ’νε με -ν, είμαι σ̌ασ̌ιρεμένος Αναθεματισμέν’ είναι όλ’ σ’ εσόν το χωρίον Έρθα, κανείς ’κ’ ένοιξε με -ν Καλανταρί’ με κρύον Να έμ’ πουλίν κι επέτανα, αητός να έμ’ κι επέγ’να Επέγ’να και -ν- εκόνευα σην αύλι͜αν ντο εθέλ’να
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αναθεματισμέν’ | αναθεματισμένοι | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| αύλι͜α | αυλή | ||
| αύλι͜αν | αυλή | ||
| εβγάλ’νε | βγάλουν | ||
| εθέλ’να | ήθελα | ||
| εθέλ’ναν | ήθελαν | ||
| εκόνευα | εγκαθιστούσα, φώλιαζα, προσγειωνόμουν | konmak | |
| εκοπρομουμουλώθεν | γέμισε σκαθάρια κοπριάς (κοπρομούμουλα) | κόπρος + μουμούλ’ | |
| έμ’ | ήμουν | ||
| ένοιξε | άνοιξε | ||
| έξ’ | έξω ή ο αριθμός έξι | ||
| επαίρ’να | έπαιρνα | ||
| επέγ’να | πήγαινα | ||
| επέτανα | πετούσα | ||
| έρθα | ήρθα | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| εφέκες | άφησες | ||
| έφυες | έφυγες | ||
| εχορταρίασεν | χορταριάσανε | ||
| εχοχολώθεν | γέμισε σκουπίδια (χοχόλια) | ||
| ’ίνουμ’ν’ | γινόμουν | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| Καλανταρί’ | (γεν.) Γενάρη | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κιφάλι | κεφάλι | ||
| όλ’ | όλοι/α | ||
| παίρω | παίρνω | ||
| παπάχ | κάλυμμα κεφαλής με μακριά τρίχα από δέρμα αρνιού ή μαλλί που φοριόταν στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου | papak/папа́ха | |
| πορπατώ | περπατάω | ||
| πουγαλεμένος | σκασμένος, βαριεστημένος, στενοχωρημένος | bunalma | |
| σ̌ασ̌ιρεμένος | σαστισμένος, που τα έχει χαμένα | şaşırmak | |
| στράτας | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
| χ̌ειμωγκονί’ | (γεν.) χειμώνα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αναθεματισμέν’ | αναθεματισμένοι | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| αύλι͜α | αυλή | ||
| αύλι͜αν | αυλή | ||
| εβγάλ’νε | βγάλουν | ||
| εθέλ’να | ήθελα | ||
| εθέλ’ναν | ήθελαν | ||
| εκόνευα | εγκαθιστούσα, φώλιαζα, προσγειωνόμουν | konmak | |
| εκοπρομουμουλώθεν | γέμισε σκαθάρια κοπριάς (κοπρομούμουλα) | κόπρος + μουμούλ’ | |
| έμ’ | ήμουν | ||
| ένοιξε | άνοιξε | ||
| έξ’ | έξω ή ο αριθμός έξι | ||
| επαίρ’να | έπαιρνα | ||
| επέγ’να | πήγαινα | ||
| επέτανα | πετούσα | ||
| έρθα | ήρθα | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| εφέκες | άφησες | ||
| έφυες | έφυγες | ||
| εχορταρίασεν | χορταριάσανε | ||
| εχοχολώθεν | γέμισε σκουπίδια (χοχόλια) | ||
| ’ίνουμ’ν’ | γινόμουν | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| Καλανταρί’ | (γεν.) Γενάρη | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κιφάλι | κεφάλι | ||
| όλ’ | όλοι/α | ||
| παίρω | παίρνω | ||
| παπάχ | κάλυμμα κεφαλής με μακριά τρίχα από δέρμα αρνιού ή μαλλί που φοριόταν στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου | papak/папа́ха | |
| πορπατώ | περπατάω | ||
| πουγαλεμένος | σκασμένος, βαριεστημένος, στενοχωρημένος | bunalma | |
| σ̌ασ̌ιρεμένος | σαστισμένος, που τα έχει χαμένα | şaşırmak | |
| στράτας | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
| χ̌ειμωγκονί’ | (γεν.) χειμώνα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 