Στιχουργοί: Ανέστης Μωυσής
Συνθέτες: Ανέστης Μωυσής
Οι ανθρώπ’ εγουτούρεψαν, ο Θεόν πα ’κι θέλ’ μας [γιαρ/γιαρ-γιαρ] Πασ̌τάν ενέσπαλαμ’ Ατον και ούλτς θα πακλαεύ’ μας [νέι] Ν’ αηλί εμέν και βάι εμέν, ν’ αηλί εμέν ατώρα [γιαρ/γιαρ-γιαρ] Πώς έρθεν και -ν- εκόνεψεν και τη θανάτ’ η ώρα; [γιαρ/γιαρ-γιαρ] ’Κι φοούμαι τον θάνατον, ’κι τσ̌ούζω ντ’ αποθάνω [γιαρ/γιαρ-γιαρ] Εγώ νουνίζω, πουλόπο μ’, αρ’ εσέν ντο θα χάνω [γιαρ] Αν ’ποθάνω, λελεύω σας, εμέν βαθέα θάψτεν [γιαρ] Κι όντες κρούω σο νουν εσουν έναν κερόπον άψτεν [γιαρ] Ο ήλιον τ’ εμόν το ταφίν μη κρούει ατο από ώρας [γιαρ/γιαρ-γιαρ] Βάλτεν παχ̌έα δεντρόπα να ’φτάγ’νε με -ν- εβόρας [γιαρ]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ανθρώπ’ | άνθρωποι | ||
| αποθάνω | πεθαίνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατώρα | τώρα | ||
| άψτεν | (προστ.) ανάψτε | ||
| βαθέα | βαθιά | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| δεντρόπα | δεντράκια | ||
| εβόρας | σκιές, δροσερά μέρη | ||
| εγουτούρεψαν | λύσσαξαν, έκαναν αταξίες, ξεσάλωσαν | kudurmak | |
| εκόνεψεν | εγκαταστάθηκε, φώλιασε, προσγειώθηκε | konmak | |
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| ενέσπαλαμ’ | ξεχάσαμε | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| εσουν | σας | ||
| θανάτ’ | θανάτου | ||
| θάνατον | θάνατος | ||
| κερόπον | κεράκι | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| κρούω | χτυπώ | ||
| λελεύω | χαίρομαι | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νουνίζω | σκέφτομαι | ||
| όντες | όταν | ||
| ούλτς | όλους | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| πακλαεύ’ | εκκαθαρίζω/ει, ξεφορτώνομαι/εται μτφ. εξαφανίζω/ει, αφανίζω/ει | paklamak | |
| πασ̌τάν | ολωσδιόλου, εντελώς | baştan | |
| παχ̌έα | παχιά | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| ταφίν | τάφος | ||
| τσ̌ούζω | λυπάμαι, συμπονώ | σίζω | |
| φοούμαι | φοβάμαι | ||
| ’φτάγ’νε | (ευτάγ'νε) κάνουνε, φτιάχνουνε | εὐθειάζω | |
| ώρας | ώρες |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ανθρώπ’ | άνθρωποι | ||
| αποθάνω | πεθαίνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατώρα | τώρα | ||
| άψτεν | (προστ.) ανάψτε | ||
| βαθέα | βαθιά | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| δεντρόπα | δεντράκια | ||
| εβόρας | σκιές, δροσερά μέρη | ||
| εγουτούρεψαν | λύσσαξαν, έκαναν αταξίες, ξεσάλωσαν | kudurmak | |
| εκόνεψεν | εγκαταστάθηκε, φώλιασε, προσγειώθηκε | konmak | |
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| ενέσπαλαμ’ | ξεχάσαμε | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| εσουν | σας | ||
| θανάτ’ | θανάτου | ||
| θάνατον | θάνατος | ||
| κερόπον | κεράκι | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| κρούω | χτυπώ | ||
| λελεύω | χαίρομαι | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νουνίζω | σκέφτομαι | ||
| όντες | όταν | ||
| ούλτς | όλους | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| πακλαεύ’ | εκκαθαρίζω/ει, ξεφορτώνομαι/εται μτφ. εξαφανίζω/ει, αφανίζω/ει | paklamak | |
| πασ̌τάν | ολωσδιόλου, εντελώς | baştan | |
| παχ̌έα | παχιά | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| ταφίν | τάφος | ||
| τσ̌ούζω | λυπάμαι, συμπονώ | σίζω | |
| φοούμαι | φοβάμαι | ||
| ’φτάγ’νε | (ευτάγ'νε) κάνουνε, φτιάχνουνε | εὐθειάζω | |
| ώρας | ώρες |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 