Στιχουργοί: Μάκης Αθανασιάδης
Συνθέτες: Γιάννης Αραματανίδης
Γουρπάν’ σα κρινοδάχτυλα σ’ όντες κρατούν σο χ̌έρι μ’ Άγγελος γίνουμαι, πετώ, χ̌ι͜ονι͜άτ’κον περιστέριν Όντες δι͜αβαίντς από σιμά μ’, να ρού͜εις, να ματούσαι Ν’ ανοίγω τ’ εγκαλιόπο μου, εκεί απέσ’ να λιγούσαι Αφκά σο σπαρελόπο σου είν’ δυο περιστέρι͜α Άφ’ς με ας λαλαχ̌εύ’ ατα και μετ’ εμά τα χ̌έρι͜α Πουλί μ’, απέσ’ σ’ αυλόπο σου ας έμ’νε χορταρόπον Εδέβαινες κι οξ̌άευα τ’ εσόν το ποδαρόπον Τρυγόνα μ’, όνταν λούσ̌κεσαι ας είμαι το πεσ̌κίρι σ’ Τιδέν σο πόι σ’, σο γναφί σ’ ασπόγγιγον μ’ αφήνεις
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| απέσ’ | μέσα | ||
| ασπόγγιγον | ασκούπιστο | ||
| ατα | αυτά | ||
| αυλόπο | (υποκορ.) αυλή | ||
| αφκά | κάτω | ||
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| γίνουμαι | γίνομαι | ||
| γναφί | πρόσωπο | ||
| γουρπάν’ | θυσία | kurban/ḳurbān | |
| δι͜αβαίντς | (για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς | διαβαίνω | |
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| εμά | δικά μου | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| κρατούν | κρατάνε στο χέρι, βαστάνε, αντέχουν, συγκρατούν, διαρκούν | ||
| λαλαχ̌εύ’ | χαϊδεύω/ει, ανατρέφω/ει με χάδια | ||
| λιγούσαι | επιθυμείς κτ σφοδρά, χάνεις τις αισθήσεις σου, λιποθυμάς | ||
| λούσ̌κεσαι | λούζεσαι | ||
| ματούσαι | ματώνεις | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| όνταν | όταν | ||
| όντες | όταν | ||
| οξ̌άευα | χάιδευα | okşamak | |
| πεσ̌κίρι | προσόψιο, πετσέτα | peşkir/pīşgīr | |
| ποδαρόπον | ποδαράκι | ||
| πόι | ύψος, μπόι (ανάστημα) | boy | |
| ρού͜εις | πέφτεις, ρίχνεις κτ κάτω | ||
| σπαρελόπο | μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera | |
| τιδέν | τίποτα | ||
| τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| χ̌ι͜ονι͜άτ’κον | κατάλευκο σαν χιόνι | ||
| χορταρόπον | χορταράκι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| απέσ’ | μέσα | ||
| ασπόγγιγον | ασκούπιστο | ||
| ατα | αυτά | ||
| αυλόπο | (υποκορ.) αυλή | ||
| αφκά | κάτω | ||
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| γίνουμαι | γίνομαι | ||
| γναφί | πρόσωπο | ||
| γουρπάν’ | θυσία | kurban/ḳurbān | |
| δι͜αβαίντς | (για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς | διαβαίνω | |
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| εμά | δικά μου | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| κρατούν | κρατάνε στο χέρι, βαστάνε, αντέχουν, συγκρατούν, διαρκούν | ||
| λαλαχ̌εύ’ | χαϊδεύω/ει, ανατρέφω/ει με χάδια | ||
| λιγούσαι | επιθυμείς κτ σφοδρά, χάνεις τις αισθήσεις σου, λιποθυμάς | ||
| λούσ̌κεσαι | λούζεσαι | ||
| ματούσαι | ματώνεις | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| όνταν | όταν | ||
| όντες | όταν | ||
| οξ̌άευα | χάιδευα | okşamak | |
| πεσ̌κίρι | προσόψιο, πετσέτα | peşkir/pīşgīr | |
| ποδαρόπον | ποδαράκι | ||
| πόι | ύψος, μπόι (ανάστημα) | boy | |
| ρού͜εις | πέφτεις, ρίχνεις κτ κάτω | ||
| σπαρελόπο | μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera | |
| τιδέν | τίποτα | ||
| τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| χ̌ι͜ονι͜άτ’κον | κατάλευκο σαν χιόνι | ||
| χορταρόπον | χορταράκι |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 